Historia

Początki
W 1980 fizyk Tim Berners-Lee, pracujący dla ośrodka naukowo-badawczego CERN, stworzył prototyp hipertekstowego systemu informacyjnego – ENQUIRE. System wykorzystywano do organizowania i udostępniania dokumentów związanych z badaniami naukowymi. Rewolucyjność pomysłu polegała na tym, że użytkownik, posługując się odnośnikami, mógł z jednej lokalizacji przeglądać dokumenty fizycznie znajdujące się w innych miejscach na świecie.
W 1989 Berners-Lee i inżynier oprogramowania CERN Robert Cailliau przedstawili równolegle dwie propozycje hipertekstowych systemów informacyjnych opartych na sieci Internet. Oba projekty cechowała podobna funkcjonalność. Rok później opracowali wspólną propozycję zaakceptowaną przez CERN – projekt WorldWideWeb (W3).

Pierwsza specyfikacja

Pierwsza, publicznie dostępna, specyfikacja języka HTML, nazwana HTML Tags (pol. Znaczniki HTML), została zamieszczona w Internecie przez Bernersa-Lee w 1991. Zawiera 22 znaczniki, tworzące początkowy, prosty szkielet HTML-a. Trzynaście z tych elementów istnieje do tej pory w specyfikacji HTML 4.
HTML został napisany w oparciu o język SGML, jednak nie posiadał formalnej definicji w SGML-u. Sytuacja zmieniła się w połowie 1993, kiedy organizacja IETF opublikowała pierwszą propozycję specyfikacji języka HTML autorstwa Bernersa-Lee i Dana Connolly – Hypertext Markup Language (HTML) Internet-Draft (pol. szkic) – zawierającą opis gramatyki w postaci SGML Document Type Definition (pol. definicja typu dokumentu). Opierając się na tym dokumencie twórcy przeglądarek eksperymentowali z HTML-em modyfikując atrybuty istniejących już znaczników oraz dodając całkowicie nowe. Szkic wygasł sześć miesięcy później, ale był znany z obsługiwania specyficznych dla przeglądarki NCSA Mosaic znaczników, służących do wstawiania obrazków. Fakt ten odzwierciedlał filozofię IETF bazowania przyszłych standardów na prototypach, które odniosły sukces. Podobnie Dave Raggett pod koniec 1993 w swoim szkicu HTML+ (Hypertext Markup Format) sugerował standaryzację już zaimplementowanych znaczników np. związanych z tworzeniem tabel i formularzy.
Po wygaśnięciu szkiców HTML i HTML+ na początku 1994 organizacja IETF wydzieliła HTML Working Group, która w 1995 stworzyła HTML 2.0 – pierwszą oficjalną specyfikację języka HTML, traktowaną jako standard i podstawę przyszłych implementacji kolejnych wersji HTML-a. Specyfikacja HTML 2.0, opublikowana w 1996 jako Request for Comments, zawierała pomysły zarówno ze szkicu HTML jak i HTML+. "HTML 1.0" nigdy nie istniał. Oznaczenie 2.0 zostało nadane w celu odróżnienia nowej specyfikacji od wcześniejszych szkiców.
Dalszy rozwój HTML-a pod pieczą IETF przeciągał się ze względu na konflikt interesów. Od 1996 specyfikacje HTML rozwijane były z udziałem komercyjnych producentów oprogramowania przez organizację World Wide Web Consortium (W3C) . W 2000 HTML stał się międzynarodowym standardem (ISO/IEC 15445:2000). Ostatnia specyfikacja języka HTML to opublikowana w 1999 przez W3C – HTML 4.01. Jej błędy zostały poprawione przez erratę opublikowaną w 2001.

Historia wersji

Wersje HTML-a
lipiec, 1993: Hypertext Markup Language, szkic opublikowany przez IETF.
listopad, 1995: opublikowany przez IETF jako Request for Comments:
RFC 1866,
uzupełniony przez RFC 1867 (upload plików za pomocą formularza) tego samego miesiąca,
RFC 1942 (tabele) maj 1996,
RFC 1980 (mapy odsyłaczy po stronie klienta) sierpień 1996,
RFC 2070 (internacjonalizacja) styczeń 1997;
Ostatecznie, wszystkie elementy zostały uznane za przestarzałe/historyczne przez RFC 2854 w czerwcu 2000 r.
Standard HTML 3.0 został przedstawiony IETF przez Dave’a Raggeta i W3C w kwietniu 1995 r. Zawierał znaczną część funkcjonalności HTML+ Raggetta np. obsługa tabel, oblewanie tekstem obiektów, wyświetlanie skomplikowanych wyrażeń matematycznych. Pomimo faktu kompatybilności z HTML 2.0, był zbyt złożony (jak na owe czasy), aby go zaimplementować. Producenci przeglądarek optowali tylko za częścią nowego standardu, ale zaimplementowali inne znaczniki, które chętnie widzieliby w specyfikacji. Z uwagi na brak obsługi ze strony przeglądarek prace nad wersją 3.0 zostały przerwane.
HTML 3.1 nigdy nie został oficjalnie zaproponowany. Światło dzienne ujrzała za to kolejna wersja HTML 3.2 (nazwa kodowa: Wilbur), w której zrezygnowano z wielu rozwiązań zastosowanych w HTML 3.0 na rzecz nowych znaczników i atrybutów wykorzystywanych już przez przeglądarki Netscape i Mosaic.
14 stycznia 1997: HTML 3.2, opublikowany jako rekomendacja W3C.
IETF także nie miała szansy zatwierdzić HTML 3.2. Pracująca nad tą wersją grupa HTML Working Group została zamknięta we wrześniu 1996 r.. Ostatecznie wersja 3.2 została opublikowana jako pierwsza rekomendacja W3C w 1997 r. Obsługa wyrażeń matematycznych zapoczątkowana w HTML 3.0 po kilku latach doczekała się własnego standardu – MathML.
18 grudnia 1997: HTML 4.0, opublikowany jako rekomendacja W3C. Zaoferowany w trzech typach:
Strict, w którym używanie elementów uznanych za przestarzałe jest zabronione. Transitional, w którym używanie elementów uznanych za przestarzałe jest dopuszczalne. Frameset, w którym dopuszczone są głównie elementy związane z ramkami. HTML 4.0 (początkowa nazwa kodowa „Cougar”) również zawierał wiele elementów specyficznych dla przeglądarek, lecz jednocześnie starał się uporządkować standard poprzez oznaczenie części znaczników jako przestarzałe, zalecając wycofanie ich z powszechnego użycia. Fakt spowodowany był próbą oddzielenia warstwy logicznej struktury dokumentu od warstwy jego prezentacji, wykorzystując dołączane kaskadowe arkusze stylów (CSS). HTML 4.0 okazał się jedynie częściowym sukcesem w dziedzinie standaryzacji, gdyż wsparcie dla CSS w większości przeglądarek było przez wiele lat niepełne. Niekompatybilność przeglądarek ze standardem staje się jednak z czasem coraz mniejsza. Drobne korekty specyfikacji HTML 4.0 zostały opublikowane bez zmiany numeru wersji standardu, jednak kolejne poprawki przyczyniły się do powstania HTML 4.01.
24 kwietnia 1998: HTML 4.0 z drobnymi poprawkami został powtórnie opublikowany bez zmiany wersji. 24 grudnia 1999: HTML 4.01, opublikowany jako rekomendacja W3C. Oferuje te same typy, które oferował HTML 4.0. Ostatnia errata została wydana 12 maja 2001 r.
HTML 4.01 oraz ISO/IEC 15445:2000 są najnowszymi i najbardziej aktualnymi wersjami standardu HTML.
15 maja 2000: HTML ISO/IEC 15445:2000 "ISO HTML", opublikowany na bazie HTML 4.01 Strict, jako międzynarodowy standard ISO/IEC.
22 stycznia 2008: HTML 5, opublikowany przez W3C jako szkic („Working Draft”).

Wersje XHTML-a
Information icon.svg Osobny artykuł: XHTML.
XHTML jest oddzielnym, nowym językiem skonstruowanym na bazie HTML 4.01 przy użyciu XML 1.0. Jest dalej rozwijany:
XHTML 1.0, opublikowany 26 stycznia 2000 jako rekomendacja W3C; w późniejszym czasie skorygowany i opublikowany ponownie 1 sierpnia 2002. Oferuje trzy typy z HTML-a 4.0 oraz 4.01. Przystosowany do standardu XML, czego skutkiem są dodatkowe drobne restrykcje w języku.
XHTML 1.1, opublikowany 31 maja 2001 jako rekomendacja W3C. Bazuje na XHTML 1.0 Strict, zawiera jednak pewne korekty. Może być dostosowywany poprzez użycie modułów opisanych w Modularyzacji XHTML, opublikowanej 10 kwietnia 2001 jako rekomendacja W3C.
XHTML 2.0 przez dłuższy czas figurujący jako szkic a obecnie całkowicie porzucony. XHTML 2.0 nie był kompatybilny z XHTML 1.x, dlatego też można go było scharakteryzować jako nowy język powstały z inspiracji XHTML-em a nie traktować go jako uaktualnienie XHTML-a 1.x.
XHTML 5, który jest aktualizacją XHTML-a 1.x, jest zdefiniowany wraz z HTML-em 5 w szkicu HTML 5.

Współczesność
Podsumowując, HTML 4.01 uporządkował różne niekompatybilne implementacje tego języka w jedną, spójną specyfikację bazującą formalnie na SGML-u. XHTML 1.0 przeniósł tę specyfikację na nowy grunt – standard XML. Kolejna wersja, XHTML 1.1, korzysta z modularnej natury XML-a, dzieląc specyfikację na wiele segmentów.
XHTML 2.0 jest powrotem do korzeni pod względem idei semantycznego kodu, w przeciwieństwie do 1.0 wnosi wiele radykalnych zmian i zrywa z kompatybilnością wsteczną. Jednak ta droga rozwoju została ostatecznie uznana za nietrafioną i rozwój XHTML 2.0 został zarzucony na rzecz HTML 5, nad rozwojem którego trwają obecnie intensywne prace. HTML 5 jest pierwszą wersją, która nie jest zgodna z SGML.